Opruimen Tip 1.

Ow dit zal echt een hele grote inkopper zijn. Maar het is o zo waar. Als je iets hebt gebruikt, gepakt of gelezen, leg het dan gelijk terug op de plek waar het hoort. En als iets op of stuk is, gooi het dan gelijk weg.

Nou hoor ik jullie denken. Ja duh, dat weten we toch al. Maar je zal je verbazen als je eens rond kijkt en je ziet dingen die niet op de plek liggen. En als je die wilt opruimen, dat je dan merkt dat andere dingen ook niet op hun plek liggen. En daar komt mijn valkuil. Als ik eenmaal bezig bent met opruimen, dan zie ik overal dingen liggen waar ze niet horen. En dan wil ik die ook gelijk op de juiste plek leggen. En aan het einde van de dag, heb ik veel en niks gedaan. Want het is dan of een nog grotere puinzooi of de zelfde puinzooi.

Oepsie, en nu? Niet veel eigenlijk. Dit is een struikelblok die ik moet proberen te doorbreken. Gaat dat mij lukken? Natuurlijk wel, en zo niet, dan toch. Maar wat is mijn tip? Misschien een hele stomme maar ook een hele simpele. Stel je bent de keuken aan het opruimen en schoonmaken. En je komt iets tegen dat naar de woonkamer moet. Breng het niet gelijk naar de woonkamer, maar doe het in een doos of tas. Dit doe je met alle spullen die naar de woonkamer moeten. En als je dingen tegenkomt die naar een andere ruimte moet, dan pak je een andere doos of tas. En als je dan klaar bent met de keuken, dan pas ruim je de spullen op die naar de woonkamer of een andere ruimte moet. Maar dan wel tas of doos per keer. Niet alles in een keer, want dat werkt niet en dan ben je alleen maar aan het heen en weer lopen.

De spullen die kapot of over de datum zijn, die gooi je natuurlijk gelijk weg. En de spullen die je niet meer gebruikt die doe je ook weg. Via een weggeefhoek bij jou in de buurt of je brengt het naar de kringloopwinkel. Het is dan ook echt per ding kijken en vragen stellen.

Heb ik het nodig? Ja, dan blijft het. Nee, dan gaat het weg,
Wordt ik er blij van? Ja, dan blijft het. Nee, dan gaat het weg.
Ow, ik heb er meerdere van, heb ik er echt zoveel van nodig? Nee, dan gaat de rest weg en je houdt er één of twee van. Ja, dan blijven ze (pollepels is een mooi voorbeeld hiervan, altijd handig als je er meerdere van hebt.)

Zo zijn er natuurlijk nog meer voorbeelden van de verschillende vragen. En iedereen heeft een andere kijk op dingen en spullen. Maar dit is wat voor mij op dit moment werkt.

Werk dit ook voor jullie of hebben jullie een andere manier?

Em Hotep,
Arach

Met andere ogen

Soms moet je de wereld met andere ogen bekijken. Nou is dat in mijn geval niet zo moeilijk. Ik bekijk de wereld zo wie zo al anders dan de meeste “normale” mensen. Want ik bekijk de wereld ook door de ogen van mijn lieve kleine mannetje. En nu bekijk ik de wereld ook door de ogen van mijn kleine meid. Kan dat? Ja dat kan, maar soms is dat wel heel lastig. Zal eerst maar even een kleine uitleg geven over mijn kleine man en mijn kleine meid.

Mijn kleine man is nu 7 jaar en heeft TOS (Taal Ontwikkelingsstoornis). Hier kwamen we achter toen hij een jaartje of 3 was. Nou wist ik al veel langer dat er iets niet klopte met hem, maar dat is een ander verhaal. Maar dat is nog niet alles. Ook kwamen we er achter dat hij het gedrag had van een kind dat niet klopte met zijn leeftijd, is dit erg. Soms wel en soms niet. In zijn geval is dit wel erg. Want ook al is hij nu 7 jaar, hij heeft het gedrag van een kind dat veel jonger is. Vind ik dat erg? Absoluut niet. Hij is zoals hij is en daar kan hij niks aan doen. Maar we vermoeden al een paar jaar dat hij ook kenmerken heeft van ASS. We zijn al een paar jaar bezig om onderzoeken te laten doen bij hem. Want ook al is een label niet leuk, het kan soms wel deuren voor hem en/of ons openen. Gelukkig staat hij nu op de wachtlijst en is hij hopelijk bijna aan de beurt.

Mijn kleine meid is nu 9 jaar. Ook bij haar weten we dat er iets niet klopte. Maar we konden er elke keer onze vinger er niet opleggen en beetje bij beetje komen we achter dingen. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ze altijd al een lekkere stuiterbal is geweest. Maar omdat onze focus vooral op mijn kleine man lag, de eerste paar jaar, konden we haar niet helpen met dat wat we wilde. Maar daar is nu verandering in gekomen. We vermoeden dat ze namelijk ADHD heeft. En in de volksmond noemen we dat natuurlijk “Alle Dagen Heel Druk”. En dat klopt ook wel. Zodra ze weet dat we wat gaan doen dan is haar stuiterfactor gestegen van een 5-6 naar een 9-10. Ze neemt haar broertje er ook in mee en voor we het weten hebben we in een keer drie stuiterballen. Ja, ook ik ga dan mee stuiteren. Tot vervelens aan toe (voor mij dan).

Mijn kleine meid staat dan nog niet op een wachtlijst, maar sommige dingen kunnen we al zelf doen. En als ik kijk naar de kamer van mijn kleine man en naar die van zijn grote zus. Is er wel één heel groot verschil. Zijn kamer is rustig, netjes, geordend en redelijk prikkelvrij. Nu gaan we dat ook doen met de kamer van mijn kleine meid. Dit wilt ze ook heel graag. Want eergisteren (17-10-2018) hebben mijn kleine meid en ik een goed gesprek gehad. De dag daarna zijn we (Mijn kleine meid, mijn vriend en ik) hierover verder gegaan. En zo kwamen we ook weer achter bepaalde dingen. En hebben we afgesproken dat we daar wat aan gaan doen, samen. Want in dit geval is samen het sleutelwoord.

We hebben nog een hele lange reis voor de boeg. Zowel voor mijn kleine man, als voor mijn kleine meid, als voor mezelf. Maar we doen het samen, en samen kunnen we een heel eind komen, zonder de hulp van buiten af. Al zijn tips natuurlijk altijd welkom. Maar of we er ook echt wat mee doen, dat hangt af van of het werkt ja of nee. Dus we proberen ze altijd een tijdje uit, werkt het dan werkt het. En werkt het niet, nou dan gaan we wat anders proberen. Maar de eerste stap is gezet. Op naar de volgende stap.

*Het gaat niet om de bestemming, maar de reis naar ernaar toe.*

Even een kleine glimp van de afgelopen week. Ik wens jullie een fijne reis naar jullie bestemming en ik hoop dat de reis net zo mooi en leerzaam is als de eindbestemming.

Em Hotep,
Arach

PS: tips zijn altijd welkom 😉